Znaleźliśmy się U PROGU TRZECIEGO STULECIA TRANSPORTU MIEJSKIEGO. Wiemy jakie stoją przed nami wyzwania na najbliższe dekady. Musimy szukać odpowiedzi na fundamentalny problem inżynierii miejskiej: – Czy w planowaniu miast, polityce transportowej, badaniach, strategiach, modelach i prognozach mobilności możemy poprzestać na dotąd rozwijanych koncepcjach, metodach i rozwiązaniach?. Czy nie nadszedł czas na szukanie nowych dróg i nowych horyzontów w planowaniu transportu?. Proponuje się zatem następującą tematykę kluczową Konferencji:

HORYZONT 2050
LEPSZY TRANSPORT & LEPSZE MIASTO

LIST OTWARTY

Przystępując do organizacji XIII Konferencji w Poznaniu zwracamy się z prośbą o aktywną współpracę w jej merytorycznym kształcie. Tym razem, obok tradycyjnej tematyki , sugerujemy skupienie uwagi na zagadnieniach rozwoju miast z wykorzystaniem nowych technologii transportu oraz nowych form i instrumentów polityki mobilności miejskiej. Mamy na myśli m.in. zastosowania sztucznej inteligencji, upowszechnianie współdzielenia pojazdów, zwłaszcza autonomicznych na żądanie, serwisowanie usług mobilności, internet rzeczy itp. Rozwój sytuacji na tych polach wskazuje na potencjał radykalnej transformacji w systemowych komponentach struktury transportu w przeciągu kilku najbliższych dekad.
Forma współdzielenia pojazdów na żądanie umniejsza liczbę samochodów w posiadaniu prywatnym. W przypadku pojazdów autonomicznych szacuje się, że nawet o 80%. Oprócz wielu atutów jest to w istocie tania taksówka, zdolna efektywnie przejąć także potoki pasażerskie od słabych komponentów zbiorowego transportu publicznego. Stanowi to komponent strumienia innowacji o potężnej sile na rynku globalnym. Zagraża to utrzymaniem znacznej części kosztów zewnętrznych obciążającej budżety publiczne miast Chcąc więc efektywnie uporać się z problemami niezrównoważonej mobilności konieczne jest podjęcie i rozwijanie skutecznej implementacji strumienia innowacji. Wymaga to stosownego przygotowania prawa, instytucji i instrumentów na rynkach lokalnych. Kluczowe znaczenie ma ewolucja architektury biznesowo – funkcjonalnej transportu miejskiego połączona ze zmianami w systemach płatności i zarządzania w sposób umożliwiający upodmiotowienie transportu współdzielonego na żądanie w strukturach zbiorowego transportu publicznego. Ich optymalizacja wymaga zastosowania wysoce zaawansowanych środków inteligentnych w zarzadzaniu sieciami i kontroli dostępu do obszarów chronionych (ITS + MaaS+ logistyka operacji współdzielenia). Aby w nurt przemian wpisać się we właściwym czasie w sposób celowy, przygotowany i z odpowiednią infrastrukturą problemy dnia jutrzejszego trzeba przemyśleć i przygotowywać już dzisiaj.
Złożoność innowacji technologicznych wymaga zintegrowania potencjału intelektualnego, rozproszonego obecnie w wielu dyscyplinach naukowych. Co więcej – trzeba tego dokonać w obrębie lokalnych środowisk akademickich, z udziałem specjalistów instytucji miejskich oraz władz samorządowych. Zważmy, że nawet w niewielkich środowiskach akademickich znajdują się specjaliści zorientowani w postępie technologii w obszarze swej dyscypliny naukowej, uczestniczący lub gruntownie śledzący rozwój w obrębie dość wąskich specjalizacji, Naszą intencją jest zatem by z państwa pośrednictwem włączyć do udziału w Konferencji możliwie szerokie grono partnerów takiej potencjalnej współpracy i uczynić pierwszy krok na tym polu. Tak też wyobrażamy sobie kooperację zespołów autorskich w kluczowym temacie Konferencji. Zwróćmy uwagę na plany wsparcia innowacyjności dedykowane inicjatywom zrównoważonej mobilności w najbliższym rozdaniu środków z budżetu unijnego.
Powyższym celom Konferencji poświęcone zostaną pozycje A i B programu, a po części także C. Artykuły zgłoszone lub w uzupełnieniu – zamówione w tych kategoriach powinny mieć charakter przeglądowy (B) albo rozwinąć tezy do dyskusji w ramach Platformy Problemów Granicznych (A). Jako problemy graniczne transportu miejskiego uznajemy fundamentalne czynniki sprawcze niezrównoważonej mobilności, których przezwyciężenia obecnie stosowanymi środkami technicznymi, ekonomicznymi, prawnymi i organizacyjnymi wydaje się mało realne. Próby rozwiązywania tak rozumianych problemów granicznych winny prowadzić do budowania wizji transportu z wykorzystaniem strumienia innowacji w sposób celowy, efektywny i spójny.
Hasło Konferencji , Horyzont 2050, w gruncie rzeczy sięga ekonomicznego czas życia projektowanych obecnie obiektów transportowych Z każdą dekada będą one funkcjonować w zmieniającej się rzeczywistości. Tymczasem, nawet wobec sposobów stosowanych dla modelowania rzeczywistości dnia dzisiejszego mamy coraz więcej wątpliwości. Wszyscy jesteśmy świadomi potrzeby weryfikacji metod badania zachowań komunikacyjnych, sposobu modelowania podróży, prognozowania oraz planowania rozwoju miasta i transportu. Te zagadnienia powinny zdominować tematykę objętą punktem C programu. Tym goręcej zapraszamy sympatyków cyklu krakowskich konferencji modelowania podróży. Ze szczególnym zainteresowaniem powitamy orędowników podróży w daleką przyszłość, czyli tematykę prognozowania w horyzontach długoterminowych lub planowania ruchu w ujęciu normatywnym (por. XII Konferencja). Żywimy nadzieję na postęp w podejściu alternatywnym do modelowania czterostadiowego, chociażby modelowania aktywnościowego lub opartego na analizach i modelach syntetycznych. Zwróćmy uwagę na kwestię niezwykle ważną ze względu na rewitalizację struktur miejskich i potrzebę zmniejszania odległości podróży, m.in. preferujących ruch pieszy i rowerowy. Ponadto nie zapominajmy o doświadczeniach pandemii, m.in. wpływu internetu na mobilność i dystrybucję dóbr oraz o skutkach niskiej elastyczności transportu publicznego w jego obecnym kształcie. Zachodzi pilna potrzeba zmiany i zestandaryzowania miar mobilności, chociażby podziału modalnego podróży, dziś zupełnie nie adekwatnych do potrzeb polityki miejskiej, planowania i zarządzania rozwojem. Nie można dobrze zarządzać czymś, czego się dobrze nie mierzy. Miary mobilność jako odpowiedź w procesie symulacji i optymalizacji w zadaniach transportowych mają istotne znaczenie dla strukturalnych aspektów modelowania i prognoz ruchu.
Pragniemy poza tematyka kluczową podtrzymać charakter dotychczasowych Konferencji, także w szeroko rozumianej inżynierii ruchu i w planowaniu systemów transportowych. Przygotowujemy XIII Konferencję na 23 – 25 czerwca. Intencją jest kontynuacja spotkań w Rosnówku. Jeżeli to nie będzie możliwe w tradycyjnej formie zorganizujemy ją w formie hybrydowej. Oznacza to, że dla gości uczestniczących na łączach internetowych publikacja artykułów konferencyjnych musi odpowiednio poprzedzić termin jej rozpoczęcia. Wyprzedzenie to wykorzystamy dla zainaugurowania Platformy (A) krótka i syntetyczną prezentacją artykułowanych w publikacji tez gwoli wykorzystania czasu na pełną i nieskrępowaną dyskusję.
Zbiorcze zestawienie artykułów konferencyjnych zaprezentujemy w Annałach Inżynierii Ruchu i Planowania Transportu. Publikacja ta nie wymaga ograniczenia praw autorów do wtórnego wykorzystania swego artykułu w innym, wysoko punktowanym wydawnictwie naukowo – technicznym. Propozycje dla przekazania artykułu takim redakcjom, oczywiście w porozumieniu z autorami przedstawimy także partnerom medialnym Konferencji.
Szanowni Państwo
Jesteśmy otwarci na sugestie, wyjaśnienie wątpliwości i rozważenie alternatywnych propozycji.
Trwajmy w zdrowiu. Z poważaniem

Prof. dr inż. Andrzej Szarata
Dr inz. Andrzej Krych

BIURO KONFERENCJI
Maria Hora-Kułakowska – (zgłoszenia, płatności)
poznan.sitk@gmail.com Tel./fax: (4861) 853-73-07, Tel. kom. + 48 602 785 702

Łukasz Walter (sprawy organizacyjne)
lukasz.walter@bit-poznan.com.pl Tel. kom. + 48 697 792 621

Adres pocztowy: SITK RP ul. Wieniawskiego 5/9, 61-712 Poznań

SEKRETARIAT KOMITETU NAUKOWEGO
Andrzej Krych (referaty, program sesji)
a.krych@bit-poznan.com.pl Tel. kom. + 48 601 33 77 6